Merhabalar, bu yazımız “Ben bunu yapamam!”cılara gelsin. Kimi insanlar karşılaştığı bir sorunda hemen “elimden bir şey gelmez!” deyip sorumluluk almaktan kaçar, konuyu başlarından savarlar. Ama bilmezler ki belki de o karşılaştıkları sorundur onları olgunlaştıracak olan. Her ertelediğimizde çoğunlukla mutluluğumuzu da erteliyoruz.
Boş vermek, denemeden vazgeçmek; kendi kendimize oluşturduğumuz başarısızlığın içerisinde zihnimizi çökertiyoruz.
İçimizdeki ses başlar bize vesvese vermeye “zamanım yok, param yok, yapabilecek becerim yok, kimsem yok, beni destekleyen yok, yalnızım, millet beni eleştirir, bunaldım, başka yüke ihtiyacım yok, boşuna neden çabalayacağım ki…” Bu böyle artar da gider… Çünkü yapmak için ya çok erken ya da çok geçtir. Nedense hiç şu zaman gelmez ya da geçer gider geç kalırız.
Karşımıza bir problem geldiği zaman düşünelim, eğer bir problem varsa cevabı da vardır ve eğer bu problem bana geldiyse soruyu benim cevaplamam lazım. Yoksa hep bu soru benimle gelir çünkü doğru cevabı verene kadar o problem hep başka şekilde hep karşımıza çıkacaktır. Hani çoğu zaman söyleniriz ya “hep mi beni bulur?” Evet, eğer bu problemi çözmezsen hep aynı problem seni bulacak, o yüzden içindeki bezgini titret ve problemini kabullen, sahiplen, fark et ve çözümle. Hayatta var olduğumuz sürece bazı inançlar biriktirdik, bu inançlar kimi zaman bizi sınırlayabilir ya da önümüzü açabilir; bununla birlikte mutluluğumuzu veya mutsuzluğumuzu da besleyebilir.
Bu inançlarımızı hangi deneyimle elde ettik? Bu inancı korumam bana fayda mı veriyor zarar mı? Bu inanç hayatımı, ilişkilerimi nasıl etkiliyor? Bu inancımı değiştirip yerine nasıl bir inanç koyabilirim? Unutmamamız gereken en önemli şey hiçbir başarıyı başından bizler bilemeyiz, o yüzden bir sonraki yazımızda imkanlarımızla ilgili inanç kalıplarımızı gözden geçirelim…
Yaşam Koçu Ayşe Güler Usta