Açlığın etkileri insandan insana değişir. İyi beslenmekte olan bir kişi açlığa, yıllardır yarı aç yaşamakta olan bir insandan daha uzun bir süre dayanabilir.
Yetişkin bir insanda, 75 000 kalori dolayında enerji deposu vardır. Karbonhidratların temel besin olmasına karşın, bedende, yalnızca kaslar ve karaciğerde glikojen biçiminde depolanan küçük bir karbonhidrat yedeği bulunur. Açlık çeken kişi, dinlenme durumundayken, başlangıçta günde ortalama 1500 kalori harcar ve bu oran, açlık sürdükçe hafif bir düşme gösterir.
Şişman olmayan, sağlıklı bir insan, gerekli suyu alırsa, açlığa 45-50 gün dayanabilir. Bu süre çocuklarda daha kısadır. Şişman yetişkinler ise, açlıkla mücadelelerini daha da uzun bir süre sürdürebilirler.
Açlık, bedenin farklı bölgelerini, farklı yollardan etkiler. En fazla etkilenen, bedendeki yağ depolarıdır. Ancak, en ciddisi, protein kaybıdır. Asıl işlevi enerji sağlamak olan yağın tersine, açlık olayında kaybedilen protein, bedenin temel yapısının bir parçasıdır. Açlıkta bedenin ana işlevlerinin sürdürülebilmesi için kaslardaki proteinler kullanılıp tüketilmeye başlanır. Beynin çalışması ise glikoza bağlıdır. .Günlük gereksinimi yaklaşık 90 gramdır. Bu miktar, yağ ve proteinin karaciğerde yıkımı ve dönüştürülmesi ile sağlanır. Ne var ki, açlık sürdükçe beyin uyum sağlamakta ve bazı yağ yıkım ürünleriyle işlevini sürdürebilmektedir. Açlık sırasında başlangıçta bedende su kaybı olur. Hücre içi su kaybı, kaybedilmiş hücre sayısıyla orantılı olarak gittikçe azalır. Buna karşılık hücre dışı su hacmi sabit kalır.