Ebru sanatı hakkında Türkçe kaleme alınmış bilinen en eski eser, 1615’ten sonra yazılan “Tertib-i Risâle-i Ebrî” adlı yazma kitapçıktır. Her ne kadar ilk olarak kimin tarafından yapıldığı kesin bir şekilde bilinmese de, ebrû sanatının Türkistan coğrafyasından çıkan bir Türk sanatı olduğu batılılar tarafından da kabul edilmektedir.
Türkistan coğrafyasından Osmanlı coğrafyasına geçtiği bilinen ebrû sanatı, Osmanlı da sanatsal açıdan bilinirlik derecelerine ulaşmıştır. Gerek kullanılan malzemeler ve boyalar, gerekse teknik açıdan asıl kimliğini kazanmıştır.
1700 lü yıllarda İstanbul’da yaşamış olan Hatib Mehmet Efendi, ebrû sanatında “hatib ebrûsu” diye bilinen, su yüzeyinde figüratif desenler oluşturmayı ilk olarak başaran kişidir. Bundan sonra çeşitli Türk ebrû ustaları farklı desen, çiçek ve akkase ebrû yapım tekniklerini başarı ile uygulayarak ebrû sanatını günümüze taşımışlardır.
Su yüzeyinde yapılan bir sanat dalı olması sebebiyle, birçok insan âb-rû tamlamasının ebrû kelimesinin kökü olduğuna inansa da, eski yazılı kaynaklarda, kelime sürekli ebri diye kullanıldığından, bulutumsu manasında ki bu kelimenin ebrû nun kökü olduğu kanaatini güçlendirmiştir.