Özellikle Türk el sanatlarının önde gelen ve eski geçmişe sahip “el işleme ve bezeme” ipek, keten, yün pamuk ve metal ipliklerle çeşitli iğneler ve uygulama biçimleri kullanılarak dokuma, deri gibi yüzeylere yapılan el sanatıdır.
Türk işleme sanatı oldukça eskilere dayanmakta olup “bezeme” sözcüğü giyim, kuşam ve ev eşyalarının süslenmesinde kullanılmıştır. Osmanlı saraylarında başlayan işleme sanatı, yerini gerçek halk süslemesi haline bırakmıştır. Bu tarz işleme teknikleri sosyal, coğrafi ekonomik şartlar, estetik değerler doğrultusunda yüzyıllar boyunca değişiklik göstererek günümüze dek ulaşmış.
Türk işleme tekniklerinde uygulanan iğne biçimlerine göre dokumaların iplikleri üzerinden yürütülen Çin İğneleri, Girit İğnesi, Fransız Düğümü, Romanya İğnesi vb. malzemelerle fisto nakışları, Buhara Atması, Aplike, Boncuk ve Pul işlemeleri olmak üzere gruplandırılmıştır. Üzerinden oldukça uzun bir süre geçmesine rağmen bu tür işleme ve bezemeler günümüzde geçerliliğini korumakta olup mekânlarda kullanılıyor.